Nie ważne co będzie-On mnie nie zostawi....

Witajcie!
Nie było mnie troszkę, ale to dlatego że ciężko 'pracujemy' ;) no wiecie hih....ale dziękuje wszystkim za pamięć!! :*
Dagmaro! U nas nie najgorzej....znowu sie staramy. Jestem pełna nadziei ale jednocześnie strasznie boję się kolejnej porażki....zobaczymy co przyniesie kolejny dzień.
No ale trzeba kontynuować opowieść- już jesteśmy bardzo blisko końca........
......................................................................................................
Więc na czym stoimy?? aaa...jestem w szpitalu i czekam na zabieg usunięcia jajowodu z moim maleństwem....sekundy ciągnęły sie jak minuty....minuty jak godziny....i to ciągłe czekanie!!
W końcu koło 20 przyszła pani ordynator- co zapaliło mi w głowie lampkę ostrzegawczą  do tej pory przychodzili lekarze ale ordynator?? Ojojooj.... Pani doktor zasłoniła kotarę, usiadła i zaczęła mówić. Ze względu na to, że mam taką a nie inną historię choroby-operacje w przeszłości itp- oni się nie podejmą zrobienia zabiegu....w zamian proponują mi inne rozwiązanie- chemioterapię. Tak.....chemia.....kurcze przecież ja nie mam raka nie?? To w jaki sposób chemią usuną mi dziecko?? Pani doktory chyba wyczytała moje pytania z twarzy i zaczęła tłumaczyć. Czasami w  przypadkach ciąży pozamacicznej stosują tzw chemioterapię z zastrzykach. Działa to na takiej zasadzie, że lek zabija rozwijające się komórki- w tym przypadku u mnie rozwijającymi komórkami jest ciąża- a u innych rak. Dostane zastrzyk i jak wszytko pójdzie dobrze to będzie po sprawie- jajnik ocalony, zagrożenie życia zniwelowane  Tylko jest jedno ale..... tą metodę stosuje sie  w przypadku gdy beta jest na poziomie 2 tysiące a ja na wejściu miałam 8 tysięcy! Pani doktor jednak powiedziała, że warto spróbować! To wszytko brzmiało tak pięknie- zastrzyk i po krzyku. Zgodziłam się- w sumie która by sie nie zgodziła? Po 10 min dostałam do podpisania formę, że się zgadzam na podanie leku i zostało czekać na zastrzyk. Po kolejnych kilkunastu minutach przyszła pielęgniarka ze strzykawką i kartką na której był opis leku i jego działanie. W trakcie gdy pielęgniarka przygotowywała wszytko ja zaczęłam czytać ulotkę.....i od razu pożałowałam, że ją przeczytałam. Na wstępie pisało, że po podaniu zastrzyku trzeba odczekać 6 mcy zanim wznowi się starania!!! Że co???? Nikt mi o tym wcześniej nie powiedział!!! Jak to kolejne 6 miesięcy czekania!! Ja mam już dosyć czekania!! Ileż kurcze można czekać???? Ze łzami w oczach zapytałam sie pielęgniarki czy to prawda z tym czekaniem...niestety potwierdziła ona że tak......Już ze strzykawką w ręku zapytała się- to co robimy zastrzyk?- kiwnęłam tylko głową......zastrzyk zrobiony...chemia wpuszczona....a ja zalana łzami....kolejne pół roku czekania....jak ja dam radę??  Zadzwoniłam do męża....była już 22:00, światła pogaszone a ja pod kołdrą dzwonię.....Z płaczem opowiadam o tym, że kolejne pół roku czekania, żeby lepiej sobie poszukał kobiety co da mu normalnie dzieci.....z która nie będzie miał takich problemów jak ze mną......Słyszałam że głos mu zadrżał, ale w takim momencie usłyszałam najpiękniejsze zdanie jakie padło w moim kierunku- że nie ważne co, nie ważne ile trzeba będzie poczekać- on mnie nie zostawi!! Mam sobie wybić te głupie myśli z głowy!!! Boju jak ja się wtedy poryczałam....a jednocześnie poczułam ulgę że mam dla kogo żyć i dla kogo walczyć o lepsze jutro.....I z tym przekonaniem poszłam spać....